محل تولد باورها و اعتقادات کجاست؟ مراحل ایجاد باورها به چه صورت است !

اعتقادات را پدر و مادر، معلم، بچه های دیگر، تجارب و تعبیر و تفسیرهای دوران کودکی می سازند. خواندن، نوشتن، و تلویزیون نگاه کردن هم در باور ها و اعتقادات تاثیر دارند، که در نتیجه عادت ها را می سازند و عادت ها هم که خودکار عمل می کنند.

اینکه خود را از نظر هوشی، اخلاقی و معنوی چه جور آدمی بدانید شوهر خوب یا بدی هستید، جزو اعتقادات است. هر آدمی هزاران تصویر ذهنی از خود دارد که هر کدام در یک زمینه زندگی ثبت شده است.

همگی توهماتی هستند که اعتقادات آن ها را خلق کرده اند؛ ولی واقعی به نظر می آیند. خود پنداره، اعتقاد عمیق انسان درباره خودش است. همه برای خودپنداره شان دلایل محکمی دارند، ندارند؟ مقابله با این دلایل محکم، برنامه ریزی مجدد جدی ای را می طلبد.

بین خود پنداره و واقعیت وجودی تان گیر نیفتید. برای این کار باید باهوش و شجاع باشید. دو نفر یک کار را انجام می دهند؛ به عنوان مثال، سوار قطار وحشت می شوند. یکی خوشش می آید و یکی وحشت می کند.

ممکن است دو نفر در کنار هم، یکی اعتقاد داشته باشد قطار وحشت جالب است ودیگری ان را وحشتناک بداند؟ بله، ممکن است.

آدم ها اعتقادات متضاد محکمی درباره وقایع مشابه دارند. کدام اعتقاد حقیقی است؟ هیچ کدام. شاید هم هر دو. اما اینکه کدام ما را به نقطه مطلوب می رساند، دست خودمان است.

وقتی برادرم هفت ساله بود، برای با پاراگلایدر دعوت شدم و قبول کردم. برادرم اصرار کرد که بیاید. برای همین برای مادر یادداشتی فرستادم که او هم به ما بپیوندد. قرار بود با یک مربی بپریم.

من آدم ماجراجویی هستم و مادرم ماجراجو نیست. آمد و وقتی دید پسرش در فاصله صد متری اقیانوس در حال پرواز است، غش کرد. بعضی از تماشاچی ها از کار من شگفت زده شده بودند. چند نفر هم دلشان می خواست جای من بودند.

هم من و هم برادرم در این مورد هیچ تجربه ای نداشتیم و نمی دانستیم باید منتظر چه چیزی باشیم. البته کمی هم ترسیده بودم، ولی کمتر از موقعی بود که سقوط آزاد را تجربه کرده بودم. صد متر کجا و سه هزار متر کجا! از فاصله سه هزار متری، مردم به اندازه مورچه دیده می شوند.

ابتدا برادرم اعتقاد داشت: « وای! خیلی خوش می گذرد!» بعد از پرش، باور مثبتش درباره ارتفاع و پاراگلایدر همیشگی شد. مادر اول این کار را خطرناک می دانست. بعد از پرواز، باور منفی اش کمی رقیق شد و گفت ممکن است خودش هم امتحان کند. امیدوارم.

برادر کوچک ترم آن روز نمی دانست بیاید. بعضی اعتقادات در عرض یک لحظه مثل اوقاتی که آدم به شدت احساساتی می شود، به وجود می آیند.

باور برادر من درباره پاراگلایدر از این دست بود. بعضی اعتقادات هم به تدریج شکل می گیرند. مهم این است که بدانید اعتقادات، خوب یا بد نیستند، ولی وجود دارند. باید آن ها را بشناسید و مشخص کنید کدام یک به آنچه می خواهید منتهی می شود.

پیشنهاد میکنم این مقاله را از دست ندهید : قدرت درون و قانون جذب -چطور نیروی درونی خود را فعال کنیم؟

بنویسید، تصویر بسازید و مراقبه کنید تا از مسیر خارج نشوید.

وقتی هواپیمایی به پرواز در می آید، حتی وقتی در مسیر اصلی به سمت مقصد قرار می گیرد، باز باید مدام مسیر را کنترل کرد تا هواپیما از مسیر خارج نشود. باد، شرایط آب و هوایی و امثالهم، روی مسیر هواپیما تاثیر می گذارند. وظیفه خلبان است که هواپیما را به مسیر باز گرداند. برای همین است که دانستن مقصد، حیاتی است.

پس وقتی ذهن را برای خلق زندگی مطلوب تنظیم می کنید، وظیفه شماست در زمینه توانمندی تان در حل مشکلات تعیین می کند که هنگام استرس و گرفتاری چه خواهید کرد.

یادتان نرود که خودپنداره و اعتقادات ثابت نیستند. هر وقت اراده کنید، می توانید خودپنداره و اعتقادات خود را عوض کنید. وقتی بچه بودیم، چاره ای جز پذیرش آنچه والدین و معلم ها به ما القا می کردند، نداشتیم. ولی الآن بزرگسال هستیم و حق انتخاب داریم.

اگر برنامه نویس رایانه بودید و برنامه ای که نوشته بودید جواب نمی داد، چه می کردید؟ تغییرش نمی دادید؟برنامه های ذهن تان هم همین طور است.

باید مدام نتیجه رابررسی کنید تا متوجه درست یا نادرست بودن برنامه بشوید. شاید یک برنامه در کودکی یا شغل قبلی مناسب بوده است، ولی الآن جواب نمی دهد.

عوض کردن برنامه هزار و یک راه دارد. روان درمانی و ان ال پی و روش های پیچیده ی دیگر، از این جمله هستند. من یک روش ساده دارم: ضمیر ناخودآگاه تان را بمباران کنید.

این مقاله ادامه دارد…